Wskaźnik BMI, czyli Body Mass Index, jest uniwersalnym narzędziem, które umożliwia ocenę ilości tkanki tłuszczowej w organizmie człowieka. Jest to niezbędne do określenia, czy masa ciała danego jednostki jest prawidłowa. Do obliczenia tego wskaźnika potrzebne są dwa elementy: masa ciała wyrażona w kilogramach oraz wzrost danej osoby w metrach podniesiony do kwadratu. Lekarze i dietetycy często wykorzystują ten wskaźnik w celu określenia ryzyka wystąpienia problemów zdrowotnych związanych z nadwagą i otyłością.
Wskaźnik BMI ma swoje korzenie w pracach Adolfa Queteleta, który już w XIX wieku zauważył powiązanie między wzrostem a masą ciała człowieka. Dziś wskaźnik ten stanowi nieocenione narzędzie przy układaniu odpowiednich planów dietetycznych. Ale jak prawidłowo obliczyć wskaźnik masy ciała i czy można stosować go także do oceny stanu zdrowia dzieci?
BMI jest wskaźnikiem przeznaczonym przede wszystkim dla populacji ludzi dorosłych. Jego obliczenie jest proste i opiera się na poniższym wzorze: BMI = masa ciała (kg) / wzrost (m²). Na podstawie obliczonego wskaźnika BMI można ustalić, czy dana osoba ma niedowagę, prawidłową masę ciała, nadwagę, otyłość I stopnia, otyłość II stopnia czy otyłość III stopnia.
Wskaźnik BMI stanowi także pomocne narzędzie do oceny ryzyka wystąpienia chorób i zaburzeń związanych z nadmierną masą ciała. Do takich chorób zaliczane są np. nadciśnienie tętnicze, inne choroby serca, miażdżyca oraz cukrzyca typu II.
Wskaźnik ten nie jest jednak doskonały. Nie uwzględnia on kilku istotnych czynników takich jak wiek, płeć czy poziom aktywności fizycznej. Stąd też może on dawać nieprecyzyjne wyniki dla osób trenujących sporty sylwetkowe. W przypadku osób starszych wyniki BMI mogą być mylące, ze względu na obserwowany u nich spadek masy kostnej i mięśniowej przy jednoczesnym wzroście tkanki tłuszczowej.