Brzoskwiniowy nektar – charakterystyka, składniki oraz zastosowania

Sok z brzoskwiń dla wielu obywateli Polski jest tajemniczym napojem, który przypomina im syrop, jaki pozostaje w puszce po wyjęciu tłoczonych owoców. Jednakże, w rejonach, gdzie drzewa Prunus persica rosną jak na swoim podwórku, brzoskwiniowy nektar nie tylko cieszy się uznaniem i jest często przyrządzany, ale także posiada wartość kulturową.

Brzoskwinia zwyczajna, której ojczyzną są Chiny, jest obecnie uprawiana na szerokim terenie od Iranu aż do Stanów Zjednoczonych i Kanady. W różnych regionach świata dominują odmienne wersje tego samego drzewa (do których zaliczają się również nektaryny!) – azjatyckie są zazwyczaj jaśniejsze, prawie białe i mniej kwaśne, podczas gdy amerykańskie są żółte i mają intensywny, lekko cierpki smak. W USA niemal 50% zbiorów jest przeznaczane do bezpośredniej konsumpcji jako świeży owoc, natomiast 55% jest dalej przetwarzane: na konserwy, desery, olej z pestek, oraz oczywiście sok brzoskwiniowy.

Brzoskwinie to owoce napełnione pozytywną energią!

Sok brzoskwiniowy reprezentuje coś więcej niż tylko płyn, ze względu na symbolikę, którą przywołują włochate owoce Prunus persica. W krajach azjatyckich mają one niemal mitologiczne znaczenie, będąc symbolem witalności, dobrobytu i długowieczności, a nawet stanowiąc element Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. W Ameryce Północnej okres zbiorów jest łączony z głośnymi uroczystościami, a festiwale brzoskwiniowe od prawie stu lat rozgrywają się przez ulice USA i Kanady w sierpniu każdego roku. Poza muzyką, prezentacjami artystycznymi i rodeo, oraz setkami kilogramów brzoskwiń i produktów z nich wytwarzanych jak lody, sorbety i marmolady, stałym punktem programu jest oczywiście świeżo tłoczony sok brzoskwiniowy!

Jak powstaje sok brzoskwiniowy?

Zazwyczaj już na plantacjach brzoskwiń podejmuje się decyzję dotyczącą przeznaczenia owoców. Owoce przeznaczone do konsumpcji to zazwyczaj odmiany, których pestka łatwo odchodzi od miąższu. Drzewa są tutaj regularnie przerzedzane, aby poszczególne owoce rosły w odległości ok. 20 centymetrów od siebie, co sprawia, że są większe i mają ładniejszą barwę. Odmiany trudniejsze do pestkowania zazwyczaj trafiają do przetwórstwa. Warto podkreślić, że w porównaniu do jabłek czy gruszek, brzoskwinie są stosunkowo rzadko wykorzystywane do produkcji soku. Ze względu na zawartość pektyn, częściej produkuje się z nich przeciery lub pulpę.